Πάει και αυτό!

Πάει και αυτο! Τελείωσε ο Φεβρουάριος ένας μήνας που μου φάνηκε σαν 2 μήνες μην σας πω και 3! Βέβαια παράπονο δεν εχω τα είχε ολα, ταξίδια βόλτες ταινίες σειρες ψώνια βιβλια διαβάσματα τρεξίματα, αλλα αυτο που είχε πιο πολυ απο ολα ηταν κρυο και βροχή! Πολυ βροχή. Παρα πολυ βροχή.

Αν και θα μπορούσα να γράψω πολλά ποστ για ολα όσα διαβασα ειδα για τα μέρη που πήγα, εγω δεν ειχα καμια μα καμια όρεξη. Ελπίζω ότι ηταν φάση και πέρασε και είμαι ξανά πίσω! Με μπόλικο κέφι και όρεξη.

Ας κανω λοιπόν μια μικρή ανασκόπηση για το τι εκανα τον Φεβρουάριο! Ξεκίνησε με καλό καιρό και ετσι δεν χάσαμε την ευκαιρία για βόλτα στο Ρέθυμνο, όπου φαγαμε σε ενα υπέροχο μαγαζί και περπατήσαμε στα στενάκια της πόλης!

Συνεχίσαμε με άλλη μια εκδρομή, αυτη τη φορα με το σχολείο, πήγαμε στο ενυδρείο και περάσαμε τέλεια! Χαιρετησαμε τους καρχαρίες είδαμε ολα τα ψάρια και αγαπήσαμε τις Μέδουσες!!

Επόμενη εκδρομή ηταν ενα Σαββατοκύριακο στην Αθήνα! Το προγραμμα είχε φιλους, βόλτες, φαγητο, Φοίβο Δεληβοριά, έκθεση Soloup και φαγητο! Πολυ φαγητο! Βροχή ο καιρος; Φαγητο εμείς!!

Όμως τα ταξίδια δεν ηταν μόνο τα πραγματικά, ηταν και τα αναγνωστικά. Και ηταν πολυ όμορφα και σημαντικά! Φυσικά διαβασα το «ο Συλλέκτης» του Soloup που μου αρεσε παρα πολυ. Αγάπησα το κεφάλαιο με τίτλο «μαύρη τρύπα» και αφου Ολοκλήρωσα το βιβλιο ειπα πως όταν 2 άνθρωποι γίνονται γονείς πρεπει να διαβάσουν αυτο το graphic novel και να δουν την ταινία «Καθε παιδι ειναι ξεχωριστό», κατα την γνώμη μου αυτά τα δυο σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο.

Ξεκινώντας το ταξίδι μου στην Αθήνα ξεκίνησα και το βιβλιο » Να τελειώνουμε με τον Εντύ Μπελγκέλ», ειχα διαβασει για αυτο το βιβλιο και μου είχε εξάψει την περιέργεια μου. Ηταν τρομερό, πολυ δυνατό ηταν μια κατάθεση ψυχής! Πρόκειται για ενα αυτοβιογραφικο βιβλιο όπου ο συγγραφέας αφηγείται την ζωή του απο όταν ηταν παιδι μέχρι την εφηβεία.

Έπρεπε να φύγω. Αλλα στην αρχή, δεν σκέφτεται κανεις αυθόρμητα τη φυγή γιατί αγνοεί ότι υπάρχει ένα αλλού. Δεν ξέρεις καν ότι η φυγή είναι μια δυνατότητα.Προσπαθείς αρχικά να είσαι σαν τους άλλους κι εγώ προσπάθησα να είμαι σαν όλο τον κόσμο.

Το τρίτο βιβλιο μου για τον Φεβρουάριο ήταν το «η γάτα μου η Γιουγκοσλαβία» . Σε αυτό το βιβλίο ακολουθούμε την Εμινέ ένα κορίτσι με καταγωγή απο την Αλβανία που ζει στην Γιουγκοσλαβία και τη ζωή του γιού της του Μπεκίμ, όταν ειναι 30 χρόνων και ζει αρκετά μακριά από την χώρα στην οποία γεννήθηκε. Μου αρεσε πολυ, ηταν ένα βιβλιο για την μοναξιά, αν και νομίζω ότι θα ήθελα κάτι παραπάνω.

Ο μήνας ήταν αφιερωμένος στον Eric Carl και στο σχολείο διαβάσαμε τον «κύριο Ιππόκαμπο» και το «μια κάμπια πολυ πεινασμένη». Τα απόλαυσα και εγώ και τα μικρούλια και ακούσαμε στο ραδιόφωνο μια εκπομπή που ήταν αφιερωμένη στον συγγραφέα. Τους έκανε μεγάλη εντύπωση που ακούγαμε αλλα δεν μπορούσαμε να δούμε.

Ακόμα μιας και είναι η χρονιά Ερωτόκριτου, ξεκίνησα να δουλεύω τον Ερωτόκριτο για παιδιά με την Α δημοτικού, τους αρέσει πάρα πολύ και μέχρι στιγμής έχουμε ζωγραφίσει την αγαπημένη μας στιγμή απο την ιστορία.

Τέλος από σειρες είδα το «the sinner» που το λάτρεψα και περιμένω να δω την επόμενη σεζόν και ξεκίνησα το «Russian doll» είμαι ακόμα στην αρχή και περιμένω να δω που θα καταλήξει, αν καταλήξει κάπου.

Αυτά ήταν τα νέα μου, ελπίζω να έχω όρεξη από εδώ και πέρα και να τα λέμε πιο συχνά ☺️

Η ζωή είναι ωραία

Τις τελευταίες δυο εβδομάδες έχω περάσει τόσο όμορφα, έχω συναντήσει πολλούς φίλους, έχω πάει εκδρομές, έχω μείνει σπίτι και έχω γίνει ένα με τον καναπέ μου. Ο καιρός για άλλη μια φορά ήταν με το μέρος μας έτσι μπορέσαμε να πάμε τις βόλτες μας, αλλά άρχισε να βρέχει και να κάνει κρύο την κατάλληλη στιγμή, έτσι βγήκαν τα κουβερτάκια στον καναπέ άναψε το τζάκι, έπιασα στα χέρια μου δυο πολύ όμορφα βιβλία και ξεκίνησα μια σειρά ότι πρέπει για αυτόν τον καιρό.

Κάναμε δυο εκδρομές αυτόν το μήνα, η μια ήταν εκπαιδευτική, με το σχολείο πήγαμε σε ένα μέρος που το έχουν φτιάξει σαν παραδοσιακό χωριό. Τα παιδιά παρακολούθησαν ένα πρόγραμμα και κάναμε βόλτα στα δρομάκια του χωριού όπου μικροί μεγάλοι περάσαμε πολύ ωραία.  Έφτασε όμως και η αγαπημένη μου μέρα, η μέρα οινοτουρισμού, που αρκετά οινοποιεία είναι ανοιχτά για το κοινό και μπορείς να τα επισκεφτείς, να δεις πως φτιάχνουν το κρασί να κανεις βόλτες στους χώρους και να δοκιμάσεις τα κρασιά που παράγουν. Φέτος λοιπόν αποφασίσαμε να πάμε σε δυο οινοποιεία που δεν είχαμε δει ξανά και ήταν πολύ όμορφη εμπειρία.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Αυτόν το μήνα αγόρασα αρκετά βιβλία, όμως ξεκίνησα με κάτι που υπήρχε πολλά χρόνια στη βιβλιοθήκη του πατρικού μου και πάντα έλεγα να το διαβάσω. Ξεκίνησα λοιπόν με τον Γιούγκερμαν του Καραγάτση. Είναι τόσο όμορφη η γραφή του, είχα και καιρό να διαβάσω κάτι του Καραγάτση και είναι πολύ ενθουσιασμένη. Περιμένω πως και πως να δω την μεταφορά του στην θεατρική σκηνή.  Από όταν είδα και διάβασα για το βιβλίο «Μικρές φωτιές παντού» σκέφτηκα οτι θέλω να το διαβάσω, έτσι την Παρασκευή το απόγευμα μπήκα σε ένα βιβλιοπωλείο το είδα και το πήρα! Ο καιρός μου φώναζε κάτσε στο τζάκι και διάβασε το καινούργιο βιβλίο. Έβαλα λοιπόν στην άκρη για λίγο τον Καραγάτση και ξεκίνησα. Δυστυχώς διάβασα ότι θα γίνει σειρά και έτσι διαβάζοντας το κάνω και την σκηνοθεσία αλλά δεν είναι κάτι που δεν κάνω με κάθε βιβλίο που διαβάζω.Είναι ένα πολύ ευκολοδιάβαστο βιβλίο και μέχρι στιγμής το απολαμβάνω. 

Τέλος ξεκίνησα να βλέπω το «The haunting of Hill House», είναι πραγματικά ότι πρέπει για βροχή σκοτάδι και τζάκι. Δεν είναι ιδιαίτερα τρομακτικό, μου αρέσουν πολύ μέχρι στιγμής οι χαρακτήρες και είναι πολύ ατμοσφαιρικό. Περιμένω πως και πως να δω που θα καταλήξει.

Ετσι όμορφα και γεμάτα πέρασαν οι πρώτες εβδομάδες του Νοέμβρη και τωρα ήρθε η ώρα να μπούμε σε κλίμα χριστουγεννίατικο και να αρχίσουν οι στολισμοί και τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια!!!

Οκτωβρης

Οκτώβρης, ο μήνας που είχα ονειρευτεί! Είναι για μένα ο μήνας που εχω μπει σε ένα πρόγραμμα και σχεδιάζω τι θα κάνω τα ελεύθερα απογεύματα μου. Όμως όταν κάνω εγώ σχέδια κάποιος γελάει! Γιατί γλυκέ μου Οκτώβρη?

Τα πράγματα δεν ήρθαν όπως καταλάβατε, όπως τα σχεδίαζα. Δεν πειράζει όμως, έτυχε κάτι το οποίο το ήθελα και ας γυρνάω στο σπίτι κατάκοπη κάθε απόγευμα. Είμαι πολύ χαρούμενη και ας γκρινιάζω λιγάκι στους φίλους μου. Προσαρμόστηκα στη νεα πραγματικότητα και περνάω καλά πλέον.

Ο καιρός ήταν υπέροχος όλο τον μήνα και καταφέραμε να πάμε μια εκδρομή στα Χανιά, όπου κάναμε βόλτες και συναντήσαμε κάποιους φίλους που μένουν μόνιμα εκεί. Γενικά τα Σαββατοκύριακά μας κάναμε τις βόλτες μας, άλλες φορές ήταν ένας καφές στο κέντρο της πόλης και άλλες μια βόλτα λίγο πιο έξω.

Διάβασα κάποια ωραία βιβλία και έφτιαξα μια τεράστια λίστα από κάποια ακόμα που θέλω να διαβάσω. Το βιβλίο που μου έκλεψε την καρδιά ήταν «Το Παρίσι είναι πάντα μια καλή ιδέα» και αυτό που με δυσκόλεψε και μάλλον πρέπει να το ξαναδιαβάσω ήταν το «Πέδρο Πάραμο», νομίζω δεν ήταν το κατάλληλο για την περίοδο που το ξεκίνησα, θέλει καθαρό μυαλό και ελεύθερο χρόνο! Αυτές τις μέρες διαβάζω το «ο Φοίνικας» του Χωμενίδη, μου αρέσει αρκετά και είμαι πολύ χαρούμενη γιατί είχα απογοητευτεί από το «νεαρό άσπρο ελάφι».

Από ταινίες είδα μόνο δυο αυτό το μήνα, το «οικογένεια Μπελιέ» και το » οι Άθικτοι». Την δεύτερη την είχα ξαναδεί, ο Ν. ομώς όχι έτσι όταν είδα ότι θα την έδειχνε στην τηλεόραση αποφασίσαμε να καθίσουμε και να την απολαύσουμε. Για την πρώτη ταινία τα λόγια είναι περιττά. Ξεκίνησα να βλέπω το » οικογένεια Μπελιέ» χωρίς να το έχω ψάξει ιδιαίτερα, μου είχε πει μια φίλη μου πρέπει να την δεις. Για κάποιον λόγο έιχα στο νου μου ότι θα δω κωμωδία. Έκατσα λοιπόν με χάρη στον καναπέ μου, έβαλα το κρασάκι μου και ξεκίνησε η ταινία! Στην αρχή γελούσα λιγάκι μα όσο περνούσε η ώρα άρχισα να καταλαβαίνω ότι δεν ήταν τελικά κωμωδία! Είναι όμως μια ταινία που αξίζει να την δουν όλοι, μεγάλοι αλλά και μικροί. Είναι μια ταινία για να σταματήσεις την γκρίνια και για να προσπαθήσεις στην ζωή σου να κάνεις τα όνειρά σου πραγματικότητα με όλη σου την δύναμη.

Στις σειρές είχα μεγαλύτερα όνειρα για εμένα, όμως δεν προλάβαίνω. Βλέπω όμως την εκπληκτική σειρά Bojack Horseman. Είμαι ακόμα στην δεύτερη σεζόν, κάθε επεισόδιο  είναι απολαυστικό με αποκορύφωμα αυτό με τα ναρκωτικά στην πρώτη σεζόν. Κατά την γνώμη μου ήταν ένα αριστούργημα. Το παρακολούθησα πραγματικά με το στόμα ανοικτο!

Κάπου εκεί λοιπόν μεταξύ βιβλίων, σειρών, σχολείου με την γιορτή για την 28η Οκτωβρίου και τις απαρραίτητες ρακές στην πλατεία του χωριού και την διοργάνωση για την επόμενη σχολική γιορτή, πέρασε ο δεύτερος  μήνας του φθινοπώρου, αν και πιο πολύ θύμιζε  άνοιξη και σήμερα αποφασίσαμε στο σχολείο να τον αποχαιρετήσουμε πηγαίνοντας μια εκδρομή! Μαθητές και δάσκαλοι πήραμε δύναμη και είμαστε έτοιμοι να υποδεκτούμε τον Νοέμβρη.  Καλό μήνα σε όλους!

Καλοκαίρι είναι

Καλοκαίρι είναι ο ήλιος, οι βόλτες, η θάλασσα, οι φίλοι, τα ταξίδια.

Καλοκαίρι είναι τα θερινά σινεμά, οι συναυλίες, οι θεατρικές παραστάσεις.

Καλοκαίρι είναι οι βεράντες, οι αυλές, οι ταράτσες, οι πλατείες.

Καλοκαίρι είναι τα όνειρα!

Καλοκαίρι είναι τα σχέδια που δεν πραγματοποιείς! Έτσι και εγώ κάπου στον Μαίο έλεγα το καλοκαίρι θα κάνω πολλά πράγματα, θα τελειώσω μια πτυχιακή, θα ασχοληθώ πιο πολύ με το blog, θα, θα, θα.  Όμως το φετινό καλοκαίρι μου πήρε τα μυαλά, δεν με άφησε να κάνω αυτά που έλεγα γιατί έκανα άλλα πράγματα! Είδα πολλές ταινίες στο θερινό σινεμά της πόλης μου, φέτος είχαν πολύ ωραίο πρόγραμμα και δεν έχασα καμία από αυτές που ήθελα να δω. Πήγα σε συναυλίες, πήγα στον Γιάννη Χαρούλη και στους Σωκράτη Μάλαμα – Θανάση Παπακωνσταντίνου, και οι δύο υπέροχες. Είδα θέατρο, όχι όσο θα ήθελα, αλλά η καλύτερη παράσταση που είδα ήταν οι «θεσμοφοριάζουσες» και πραγματικά ήταν από τις καλύτερες που έχω δει. Διάβασα αρκετά βιβλία, άλλα μου άρεσαν πολύ και άλλα με απογοήτευσαν. Βγήκα με φίλους, με κάποιους που βλέπω συχνά αλλά και άλλους που συναντιόμαστε σπάνια λόγω της απόστασης. Πήγα στη θάλασσα, και πριν προλάβει κάποιος να μου πει σε νήσι μένεις σιγά το κατόρθωμα να πας στη θάλασσα, να σημειώσω ότι για να βρει κανείς ωραία παραλία κοντά στην πόλη είναι κάπως δύσκολο αλλά υπάρχουν τόσες παραλίες που δεν έχω πάει και φέτος κατάφερα να πάω στο Αγιοφάραγγο και ήταν υπέροχη εμπειρία!!

Το καλύτερο κομμάτι όμως του καλοκαιριού ήταν οι φετινές μας διακοπές. Αποφασίσαμε να πάμε Πελοπόννησο, μιας και η μαμά μου είναι από ένα χώριο στη Μεσσηνία. Το πλάνο ήταν να πάμε στο σπίτι στο χωριό, να δούμε τη γιαγιά μου και συγγενείς που μένουν εκεί, να έρθουν και 2 φίλοι μας και να κάνουμε βόλτες στο νομό! Δεν μας απογοήτευσε καθόλου η Μεσσηνία, κάθε μέρα πηγαίναμε και σε διαφορετικό μέρος και περάσαμε τέλεια!

 

Δεν θα ευχηθώ καλό χειμώνα μιας και το καλοκαίρι μπορεί να πάρει παράταση για ένα μήνα μπορεί και δυο! Εύχομαι όμως όλοι να περάσατε υπέροχα στις καλοκαιρινές σας διακοπές και να μαζέψατε αρκετές ευχάριστες εμπειρίες!!

 

Οι απογοητεύσεις

Εκεί που έκανα τα μπάνια μου στη θάλασσα και απολάμβανα το βιβλίο μου, θυμήθηκα ότι έχω πολύ καιρό να σας γράψω!! Ένω λοιπόν βρισκόμαστε στα μέσα του καλοκαιριού και σκάμε από τη ζέστη εγω θα σας πάω λίγους μήνες πριν και πιο συγκεκριμένα στο τέλος του Μάη!

Τότε λοιπόν είχαμε ένα τριήμερο που το περίμενα πως και πως για να παω να κάνω κανένα μπάνιο στη θάλασσα και να διαβάσω το βιβλίο μου πάνω στην πολύχρωμη πετσέτα μου. Όμως ο καιρός είχε άλλα σχέδια, αποφάσισε λοιπόν να βρέχει εκείνες τις μέρες. Είπα ok δεν πειράζει! Θα διαβάσω το βιβλίο μου στον καναπέ μου και θα χαλαρώσω.

Ξεκίνησα να διαβάζω ένα βιβλίο που ήθελα να διαβάσω εδώ και κάποια χρόνια! Τον Μάρτιο επανακυκλοφόρησε και με πολύ χαρά πήγα να το προμηθευτώ. Οι σελίδες του 173, ότι καλύτερο για τριήμερο. Όπου και αν έψαχνα για αυτό το βιβλίο διάβαζα τα καλύτερα!

Ένα κλασσικό υπαρξιακό αριστούργημα… Με καθηλωτική, αξιομνημόνευτη επιρροή

New York Times Book Reviw

Αυτό διάβασα στο πίσω μέρος του βιβλίου και χάρηκα ακόμα παραπάνω. Και ξεκινάω να διαβάζω. Πρόκειται για «Το Τούνελ» του Ερνέστο Σάμπατο. Στην αρχή λοιπόν μου άρεσε, δεν ξεκίνησε όπως όλα τα βιβλία, ο πρωταγωνιστής μας συστήνεται και μας αποκαλύπτει από τις πρώτες γραμμές ότι είναι ο δολοφόνος. Σκέφτηκα ωραία μου το λέει από την αρχή κάπως θα εξεληχθεί, κάτι θα γίνει. Μάταια η πλοκή ήταν πολύ φλατ. Γυρνούσα τις σελίδες και περίμενα να διαβάσω κάτι που θα με συνεπάρει. Στο οπισθόφυλλο έλεγε ότι Το τούνελ είναι μια καταστροφική ιστορία έρωτα, πάθους και ζήλιας που καταλήγει στο έγκλημα. ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ. Τίποτα. Απογοητεύτηκα.

Κάτι όμως με κράτουσε, πιστεύω ότι σε άλλη περίπτωση θα το είχα κλείσει το βιβλίο και τα το είχα αφήσει στην άκρη (κάτι που δεν κάνω συχνά). Συνέχιζα να διαβάζω και σκεφτόμουν μα αφού δεν σου αρέσει γιατί συνεχίζεις? Στο τέλος λοιπόν του βιβλίου κατάλαβα. Η γραφή του Σάμπατο ήταν καθηλωτική, μου άρεσε πάρα πολύ.

‘Οπως διάβασα, άτυπα Το τούνελ είναι το πρώτο μέρος μιας τριλογίας. Το δεύτερο βιβλίο, Περί ηρώων και τάφων πρόκειται να κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Μεταίχμιο. Δεν ξέρω αν θα συνεχίσω, όποιος έχει διαβάσει κάποιο άλλο έργο του Σάμπατο ας μου πει την γνώμη του.

Αν και η γραφή μου άρεσε πολύ, η πλοκή με απογοήτευσε όπως και ο καιρός εκείνο το τριήμερο! Ευτυχώς ήταν ανοιχτά τα οινοποιεία για επίσκεψη και δοκίμασα ωραία κρασιά!

Καλο καλοκαίρι!

Ένα μήνα μετά επίστρεψα! Ήταν ένας μήνας με πολύ τρέξιμο, κούραση αλλά και πολύ χαρά! Είχε και μερικές απογοητεύσεις, όπως ο καιρός το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος και ένα βιβλίο που διάβασα και περίμενα πως θα ήταν τέλειο αλλά με απογοήτευσε πάρα πολύ!!

Σήμερα λοιπόν, πρώτη μέρα που είμαι επίσημα άνεργη (όπως και κάθε 22 Ιουνίου τα τελευταία 8 χρόνια) κάθομαι στον καναπέ μου, κάνω στο μυαλό μου τον απολογισμό της σχολικής χρονιάς, μου έρχονται και κάποιες ιδέες για την επόμενη χρονιά και φτιάχνω το πρόγραμμα του καλοκαιριού. Τι θα διαβάζω, τι θα δω, σε ποιες συναυλίες θα πάω, σε ποιες παραλίες θα κάνω τις βουτιές μου!

Την προηγούμενη εβδομάδα κλείσαμε εισητήρια για τις καλοκαιρινές μας διακοπές και είμαι ενθουσιασμένη!! Θα πάμε στο χωριό της μαμας μου, που είναι εκτός Κρήτης και έχω να παώ αρκετά χρόνια! Μέχρι τότε όμως έχουμε ένα μήνα γεμάτο γάμους (μέχρι στιγμής με έχουν καλέσει σε 3) και μόλις με κάλεσαν για να δέσω τις μπομπονιέρες για τον ένα γάμο (πέρυσι έτρεχα για τον δικό μου και φέτος το καλοκαίρι σκεφτόμουν ότι μου έχει λείψει αύτο το τρέξιμο).

Κάπως έτσι λοιπόν θα είναι το καλοκαίρι μου, όμως πριν κάνουμε πραγματικότητα τα όνειρα μας για τις παραλίες, τα βιβλία, τα θερινά σινεμά και τα μοχίτο θα σας ταξιδέψω στον Ιούνιο, ένας μήνας που είχε τα πάντα! Καύσωνα, βροχή, τρέξιμο, πολλές ώρες στο αμάξι και τέλος χαλάρωση!

Στο ένα από τα 3 σχολεία που ήμουν, αποφασίσαμε μαζί με άλλη μια δασκάλα, να κάνουμε γιορτή με όλα τα παιδιά του σχολείου! Είναι περίπου 90 παιδια! Μας άρεσε λοιπόν πολύ η ιδέα να συμμετέχουν όλες οι τάξεις, μια μέρα που έτυχε να έχουμε μια ώρα κενό καθίσαμε και σκεφτήκαμε όλη την γιορτή, τι θα έκανε η κάθε τάξη, βρήκαμε μουσικές, λόγια αφηγήσεις και αρχίσαμε να στήνουμε την γιορτή! Πήραμε μια ανάσα και ξεκινήσαμε. Ήταν μια υπέροχη διαδικασία και το καλύτερο ήταν ότι και εμείς και τα παιδιά είχαμε όρεξη και σε κάθε πρόβα περνούσαμε υπέροχα. Το παρουσιάσαμε 2 φορές, μια στο φεστιβάλ που διοργάνωσε ο δήμος και μια στο σχολείο και ήταν από τις πιο όμορφες καλοκαιρινές γιορτές που έχω πάρει μέρος.

Κάπως έτσι φτάσαμε στις 15 Ιουνίου και χαιρετήσαμε τα παιδιά, οι εκπαιδευτικοί συνεχίσαμε για λίγο ακόμα να πηγαίνουμε στο σχολείο. Πάνω που είπαμε ωραία τελος οι γιορτές και το τρέξιμο, ώρα για παραλία, ο καιρός είχε άλλα στο νου του και έτσι το Σαββατοκύριακο που ακολούθησε έβρεχε. Μείναμε λοιπόν στην πόλη και αφού το βράδυ η βροχή σταμάτησε ήρθαν οι φίλες μου στην αυλή για ένα Aperol και κουβέντα!

 

Οι επόμενες μέρες ήταν αφιερωμένες στο θέατρο! Επιτέλους η θεατρική παράσταση «Η Μεγάλη Χίμαιρα» ήρθε στο Ηράκλειο και φυσικά έτρεξα να πάρω το εισητήριο μου! Πριν χρόνια είχα διαβάσει το βιβλίο και είναι ένα από το αγαπημένα μου. Στο δρόμο για το θέατρο έβρεχε, ευτυχώς όμως όταν φτάσαμε σταμάτησε, η παράσταση ξεκίνησε,  δεν ξαναέβρεξε και την απολαύσαμε! Μου άρεσε πάρα πολύ το γεγονός ότι είχε και  κινηματογραφικά στοιχεία και πως κατάφερε ο σκηνοθέτης να παντρέψει κινηματογράφο και θέατρο. Για όσους έχουν δει την παράσταση, αγαπημένη μου σκηνή ήταν αυτή με τις κουρτίνες!! Η πρωταγωνίστρια απλά υπέροχη, απογοητεύτηκα λίγο με τον Μάξιμο Μουμούρη. Αλλά το θέατρο δεν σταματάει εδώ! Την επόμενη μέρα είδα άλλη μια παράσταση, αυτή την φορά όμως κάτι τελείως διαφορετικό, ήταν μια παράσταση για βρέφη!! Ναι ναι καλά διαβάσατε, για βρέφη. Δυο υπέροχες κοπέλες από την Θεσσαλονίκη, οι The little foxes μας ταξίδεψαν στο μαγικό τους κόσμο και ήταν υπέροχα! Τα μικρά που παρακολούθησαν την παράσταση ήταν ξετρελαμένα και οι μεγάλοι πιστεύω το καταχάρηκαν.

Ευχόμαι σε όλους καλό καλοκαίρι και ελπίζω όλοι και όλες να είστε σε μια υπέροχη παραλία και να κάνετε ότι σας ευχαριστεί! Σας αφήνω με το υπέροχο ποτό που απόλαυσα χθες το βράδυ και με τα βιβλία που ήρθαν πάνω στην καλύτερη στιγμή!!

Η ζωή τελευταία

Ο Μάιος με βρήκε με λιακάδα, εκδρομή και βιβλία και ήμουν πολύ χαρούμενη. Ήμουν έτοιμη για βόλτες, μπύρες, θάλασσα, ακόμα πιο πολλά βιβλία και χαλαρούς καφέδες στην αυλή μου! Όμως είχα ξεχάσει μια βασική λεπτομέρια. Σε λίγο καιρό τα σχολεία κλείνουν και πρέπει να ετοιμάσουμε γιορτές (και μιλάω για γιορτές, γιατί πάω σε 3 σχολεία).

Έτσι αποφάσισα ότι πρέπει να στρωθώ και να κάνω την δουλεία μου και να περιορίσω τις βόλτες. Οι χαλαροί καφέδες λοιπόν στην αυλή έγιναν, καφέδες οργάνωσης γιορτής. Η αλήθεια είναι ότι ειδικά για την μια γιορτή που θα κάνουμε είμαι πολύ ενθουσιασμένη και κάθε φορά που έχουμε προόβες με τα παιδιά συζήτηση μεταξύ μας είμαι πολύ χαρούμενη.

Βέβαια όποτε βρω την ευκαιρία πάω τις βόλτες μου, τα γλέντια μου, τα event για την επιχειρηματικότητα ( μην με ρωτήσετε δεν ξέρω γιατί πήγα). Μόνο θάλασσα δεν έχω καταφέρει να πάω και ο καιρός τώρα τελευταία δεν μας τα λέει καλά, θα γίνει όμως και αυτό, έχουμε όλο το καλοκαίρι μπροστά μας!

 

Παράλληλα με όλα αυτά, κατάφερα να διαβάσω τον «Στόουνερ». Το αγάπησα αυτό το βιβλίο από την αρχή μέχρι το τέλος! Αν και δεν είχε πολύ ένταση και η αφήγηση ήταν αρκετά ήρεμη όποτε άνοιγα το βιβλίο δεν ήθελα να το αφήσω από τα χέρια μου!

Παρατήρησε τη φιγούρα όσο πιο εξονυχιστικά μπορούσε όμως όσο πιο πολύ την παρατηρούσε, τόσο λιγότερο γνώριμη του φαινόταν. Δεν ήταν ο εαυτός του αυτό που έβλεπε, και ξαφνικά κατάλαβε ότι δεν ήταν κανένας.

Είδα και μια σειρά, το Crashing της Phoebe Waller-Bridge,  η οποία γράφει την σειρά και πρωταγωνιστεί. Πρόκειται για μια παρέα νέων, απο 20 – 30 χρονών που ζουν σε ένα εγκαταλελειμμένο  νοσοκομείο. Η σειρά μου άρεσε γιατί ήταν γρήγορη (30 λεπτά το κάθε επεισόδιο) και γιατί την θεώρησα αρκετά έξυπνη. Την Phoebe Waller-Bridge την γνώρισα από την προηγούμενη σειρά που είχε γράψει Fleabag, που μου άρεσε και αυτή αρκετά.

Crashing: PHOEBE WALLER-BRIDGE and LULU

Έφτιαξα και μια σελίδα του μπλόγκ στο Facebook. Έχω διάφορες ιδέες αλλά μάλλον το καλοκαίρι θα ασχοληθώ περισσότερα με τις ιδέες μου, αν θέλετε μπορείτε να με ακολουθήσετε θα χαρώ πολύ!

Μέχρι την επέμενη φορά να περνάτε υπέροχα!!

Βιβλία – Θέατρο – Χρώμα Run

Ο Απρίλιος μπορεί να χαρακτηριστεί ο μήνας των βιβλίων! Αν και ξεκίνησε με ένα μεγάλο ταξίδι, όπου δεν περίμενα οτι θα διαβάσω και όμως τα κατάφερα, στη συνέχεια δεν πίστευα και εγώ πόσα βιβλία κατάφερα να διαβάσω. Κατά βάση ήταν μικρά βιβλία αλλά και πάλι 7 βιβλία σε ένα μήνα ήταν πρωτόγνωρο. Και ήταν όλα τους όμορφα βιβλία που τα απόλαυσα πολύ. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή ή για την ακρίβεια από εκεί που τα είχαμε αφήσει .

Μετά την επιστροφή μου αποφάσισα να διαβάσω το τέταρτο βιβλίο που είχα πάρει μαζί μου, αυτό ήταν οι «Άσωτοι» του Γκρεγκ Τζάκσον, από τις εκδόσεις Αντίποδες. Στην αρχή είχα διαβάσει πολύ καλές κριτικές και είχα ενθουσιαστεί γιατί πρόκειται για διηγήματα, όπου οι ήρωες είναι στα 30, είναι ερωτευμένοι και δεν είναι, ψάχνουν να βάλουν σε μια σειρά την ζωή τους, ψάχνουν να βρουν τι θέλουν να κρατήσουν και τι να αλλάξουν σε αυτήν. Σκέφτηκα λοιπόν θα είναι ωραίο, θα μιλάει για όλους εμάς και έτσι το πήρα! Από όταν όμως το πήρα στα χέρια μου άρχισα να πέφτω πάνω σε κριτικές που με απογοήτευαν. Όλο έλεγαν δεν τραβούσε, πως γίνεται διηγήματα να σε κάνουν να βαριέσαι και τέτοια παρόμοια. Το ξεκίνησα κάπως «αντε να δουμε τι πήγα και πήρα πάλι» και η αλήθεια είναι ότι η απογοήτευση ήρθε από το πρώτο διήγημα! Κουράστηκα να το ολοκληρώσω, σκεφτόμουν έτσι θα είναι όλο το βιβλίο? Μέχρι το καλοκαίρι θα το διαβάζω! Και όμως απο το δεύτερο διηγήμα κάτι άλλαξε, μου άρεσε αρκετά και έτσι διάβασα το βιβλίο με όρεξη. Δεν είναι το βιβλίο που το κλείνεις και λες wow όμως ήταν ένα ωραίο βιβλίο, είναι και το πρώτο του Τζάκσον, οπότε θα ήθελα να διαβάσω και κάτι άλλο δικό του στο μέλλον.

Ήθελα  να είμαι ευτυχισμένη, Τζέσι.Δεν είναι φρικτό? Δεν είναι απλώς φρικτό? Ήθελα την λίγη μου ευτυχία, όπως όλοι, και τις Κυριακές ελεύθερες για να διαβάζω.

Ήρθε η ώρα να πιάσω στα χέρια μου, τα «Χέρια μικρά» του Αντρές Μπάρμπα από τις εκδόσεις Μεταίχμιο. Είχε διαφημιστεί αρκέτα, ήταν και το εξώφυλλο ωραίο και είπα να το αγοράσω. Το ξεκίνησα με όρεξη και η αλήθεια είναι ότι είχε και ενδιαφέρον. Πρόκειται για την ιστορία ένος κοριτσίου, που μετά από ένα τροχαίο που είχε και χάνει και τους δυο της γονείς καταλήγει σε ένα ορφανοτροφείο θηλέων. Σε κάποια σημεία με κούρασε αλλά δεν μπορούσα και να το αφήσω από τα χέρια μου γιατί ήθελα να δω που θα το φτάσει και τελίκα ήταν πραγματικά ένα creepy βιβλίο.

Το επόμενο υπέροχο βιβλίο που διάβασα ήταν το «Η ιδιωτική ζωή των δέντρων» του Αλεχάντρο Σάμπρα από τις εκδόσεις Ίκαρος. Ξεκίνησα να το διαβάζω Σάββατο βράδυ και ένιωσα ότι ήμουν στο διπλανό δωμάτιο και περίμενα και εγώ μαζί με τον Χουλιαν να γυρίσει η γυναίκα του. Αγωνιούσα μην σηκωθεί το παιδί από το κρεβάτι και δει ότι η μητέρα του λείπει. Ξύπνησα την Κυριακή το πρωι και πιστευα ότι μόλις ανοίξω το βιβλίο θα έχει επιστρέψει σπίτι της η Βερόνικα.

Ο Χουλιάν δεν δένεται μ’ αυτές τις εικόνες τις συλλέγει, και μετά τις ξεχνάει. Ίσως αυτό, το ν’ ακολουθεί τις εικόνες, να το ‘κανε από πάντα του: δεν είχε πάρει αποφάσεις, δεν είχε χάσει ούτε είχε κερδίσει, έχει αφεθεί μονάχα να τον ελκύσουν κάποιες εικόνες και τις έχει ακολουθήσει, δίχος φόβο, δίχως θάρρος, ώσπου να τις προσεγγίσει ή να τις σβήσει.

Ο Μάιος με βρήκε διαβάζοντας το » Χόλι Μάουντεν» του Νίκου Βεργέτη απο τις εκδόσεις Κέλευθος. Ένα ιδιαίτερο βιβλίο, χωρίς τελείες, χωρίς κεφαλαία γράμματα, ακόμα και όταν πρόκειται για όνομα. Το «χόλι μάουντεν» είναι ο μονόλογος του Γαβρίλη λίγο πριν πεθάνει, μιλάει στη γυναίκα του. Ήταν τόσο δυνατό βιβλίο, φοβόμουν ότι θα γυρίσω την σελίδα και θα έχει πεθάνει και δεν θα έχει προλάβει να πει όσα ήθελε να πει. Εξαιρετικό βιβλίο!

σου λέω συνέχεια να μην ψάχνεις που είναι η αλήθεια και που το ψέμα, παίζουν κρυφτό σ’ ένα άδειο δωμάτιο δύο επί δύο, και το ένα δεν μπορεί να βρει το άλλο, ένα αέναο κρυφτό χωρίς νικητή και ηττημένο

Κάπου μεταξύ των βιβλίων πήγα και θέατρο! Ήταν πάλι μια παράσταση των φοιτητών της σχολής που έχω παρακολουθήσει και εγώ και σας έχω μιλήσει ξανά. Αυτή την φορά είδα τον μύθο του Θησέα. Ήταν μια πολύ ωραία δουλειά και με συγκίνησε. Καθώς την έβλεπα αναρωτιόμουν τι είναι για εμένα ο λαβύρινθος.

Κράτησα όμως ότι αν για εμάς ο λαβύρινθος είναι οι φόβοι μας, πρέπει να μπούμε μέσα χορεύοντας και να τους αντιμετωπίσουμε με χαμόγελο.

Λίγο πριν ολοκληρώσω αυτό το τεράστιο post, θα σας πω για τα 5 πιο χρωματιστά και χαρούμενα χιλιόμετρα που περπάτησα!

Αποφασίσαμε με κάποιες φίλες μου να πάμε στο Χρώμα run, που γίνεται στο μέρος που δουλεύω. Χαρούμενες λοιπόν και καθαρές ξεκινήσαμε και μόλις ξεκίνησε η διαδρομή των 5 χιλιομέτρων γίναμε χρωματιστές και φυσικά ακόμα πιο χαρούμενες! Στο τέλος της διαδρομής και αφού φτάσαμε όλοι στο τέρμα η γιορτή έκλεισε με την συναυλία του Τόνι Σφήνου και φυσικά χοροπηδούσαμε και τραγουδούσαμε όλοι μαζί! Ήταν μια πολύ όμορφη εμπειρία!

Ευχομαι όλοι να είστε καλά και να περνάτε υπέροχα!!

Βραβεία!!

Μόλις γύρισα από το ταξίδι μου και τακτοποιήθηκα, αποφάσισα να δω και τα blog που ακολουθώ μιας και είχα χάσει πολλά! Και εκεί βλέπω ότι άρχισαν τα βραβεία, αμέριμνη κοιτάω για να ανακαλύψω blog που δεν έχω ακόμα ανακαλύψει και βλέπω ξαφνικά το όνομα του δικού μου μικρού blog!

Η χαρά ήταν μεγάλη μιας και το blog μου, μετράει λίγους μήνες ζωής. Ιδιαίτερα θα ήθελα να ευχαριστήσω την Πότε-πότε την Κυριακή , την Agapi reads , την our sunny worlds , την Μονοπάτια , Here till Sunday , και την One broke bookworm για το βραβείο που μου έδωσαν αλλά πιο πολύ γιατί με διαβάζουν και μου δίνουν δύναμη να συνεχίσω!

Οι κανόνες λοιπόν είναι απλοί! Ευχαριστείς φυσικά αυτούς που σου έδωσαν το βραβείο τους και στη συνέχεια προτείνεις 15 blog που αγαπάς και γράφεις 7 πράγματα για τον εαυτό σου!  let’s do it λοιπόν!!

Τα blog που αγαπώ είναι τα εξής :

Gin me tonic

Πότε-πότε την Κυριακή

One broke bookworm

Agapi reads

Style Rive Gauche

Don’t ever read me

Cocooning cat

Βιβλιαράκια

Here till Sunday

The book side

Our sunny worlds

Over the place

cherrybookish’s blog

1000 booktales

s for summer

Και τώρα 7 πράγματα για εμένα

1. Μικρή δεν μου άρεσε καθόλου να διαβάζω λογοτεχνία, μόλις τελείωσα το λύκειο άρχισα να διαβάζω πάρα πολύ!!
2. Έχω γράψει ένα θεατρικό κείμενο, στα πλαίσια μιας εργασίας στο πανεπιστήμιο, που πάντα όμως ήθελα να το δω στη σκηνή (λίγο ψώνιο με λες)
3. Πάντα ήθελα να γίνω δασκάλα, όμως πέρασα στο Θεατρικών Σπουδών και τελικά κατάφερα να ασχολούμαι με παιδιά (με πιο δημιουργικό τρόπο)
4. Προσπαθώ κάθε χρόνο έστω μια φορά να ταξιδέψω σε ένα μέρος που δεν έχω πάει!
5. Λατρεύω τον καφέ και τα γλυκά!
6. Μου αρέσει να έρχονται φίλοι στο σπίτι για καφέ ή κρασί.
7. Δεν μου αρέσει να ξυπνάω πολύ πρωί (αν και καθημερινά λόγω δουλειάς ξυπνάω στις 6:30)

 

Αυτά από εμένα!! Σας ευχαριστώ πολύ και ευχομαί σε όλους να είναι πάντα χαμογελαστοί!

ΥΓ. Βρείτε πόσες φορές έχω γράψει την λέξη blog και κερδίστε υπέροχα δώρα!!

Το ταξίδι ξεκινάει!!

Καλό μήνα!! Έφτασε η μέρα που περίμενα απο τα Χριστούγεννα!! Το ταξίδι λοιπόν ξεκινάει σε λίγες ώρες και πετάω για Βρυξέλλες! Εκει θα συναντήσω την φίλη μου και θα ξεκινήσουμε το ταξίδι μας μαζί!

Τις Βρυξέλλες ή Βρυξέλλα όπως την αποκαλούμε, τις αγαπώ!! Πρώτη φορα πήγα πριν 8 χρόνια και απο τότε όποτε βρίσκω ευκαιρία παω! Δυστυχώς ή ευτυχώς οι φίλοι μας μετακομίζουν Ελλάδα. Απο την μια χαίρομαι γιατι θα τους εχουμε κοντά μας απο την άλλη όμως πότε θα ξαναπάω τώρα στη Βρυξέλλα;; Σε λίγες ώρες λοιπόν θα είμαι εκει και ανυπομονώ! Σε όσους κατακρίνουν την Βρυξέλλα και λενε ότι δεν ειναι ωραία, απλα λέω ότι ειναι ενα όμορφο Ηρακλειο 😊

Εκει θα μείνουμε μέχρι την Τρίτη το πρωι και μετα θα ξεκινήσουμε (εγω θα συνεχίσω) το ταξίδι μας! Το οποίο όμως δεν το αποκαλύπτω ακομα, για να έχετε αγωνία 😜 είμαι όμως πολυ ενθουσιασμένη!!

Φυσικά και θα υπάρξει ποστ μετα το τέλος του ταξιδιού, για να ταξιδέψετε όμως μαζί μας μπορείτε να με ακολουθήσετε στο λογαριασμό μου στο Instagram όπου όπως είπε και μια φίλη μου οι γραμμουλες στα insta stories θα γίνουν κουκιδούλες…

Σας αφήνω με τα βιβλία που θέλω να διαβάσω στο ταξίδι (εδώ γελάμε, 4 βιβλία, δεν ξέρω τι σκεφτόμουν)!!

Καλό μήνα, καλό Πάσχα και εύχομαι όλοι και όλες να περάσετε υπέροχα!!