Πάει και αυτό!

Πάει και αυτο! Τελείωσε ο Φεβρουάριος ένας μήνας που μου φάνηκε σαν 2 μήνες μην σας πω και 3! Βέβαια παράπονο δεν εχω τα είχε ολα, ταξίδια βόλτες ταινίες σειρες ψώνια βιβλια διαβάσματα τρεξίματα, αλλα αυτο που είχε πιο πολυ απο ολα ηταν κρυο και βροχή! Πολυ βροχή. Παρα πολυ βροχή.

Αν και θα μπορούσα να γράψω πολλά ποστ για ολα όσα διαβασα ειδα για τα μέρη που πήγα, εγω δεν ειχα καμια μα καμια όρεξη. Ελπίζω ότι ηταν φάση και πέρασε και είμαι ξανά πίσω! Με μπόλικο κέφι και όρεξη.

Ας κανω λοιπόν μια μικρή ανασκόπηση για το τι εκανα τον Φεβρουάριο! Ξεκίνησε με καλό καιρό και ετσι δεν χάσαμε την ευκαιρία για βόλτα στο Ρέθυμνο, όπου φαγαμε σε ενα υπέροχο μαγαζί και περπατήσαμε στα στενάκια της πόλης!

Συνεχίσαμε με άλλη μια εκδρομή, αυτη τη φορα με το σχολείο, πήγαμε στο ενυδρείο και περάσαμε τέλεια! Χαιρετησαμε τους καρχαρίες είδαμε ολα τα ψάρια και αγαπήσαμε τις Μέδουσες!!

Επόμενη εκδρομή ηταν ενα Σαββατοκύριακο στην Αθήνα! Το προγραμμα είχε φιλους, βόλτες, φαγητο, Φοίβο Δεληβοριά, έκθεση Soloup και φαγητο! Πολυ φαγητο! Βροχή ο καιρος; Φαγητο εμείς!!

Όμως τα ταξίδια δεν ηταν μόνο τα πραγματικά, ηταν και τα αναγνωστικά. Και ηταν πολυ όμορφα και σημαντικά! Φυσικά διαβασα το «ο Συλλέκτης» του Soloup που μου αρεσε παρα πολυ. Αγάπησα το κεφάλαιο με τίτλο «μαύρη τρύπα» και αφου Ολοκλήρωσα το βιβλιο ειπα πως όταν 2 άνθρωποι γίνονται γονείς πρεπει να διαβάσουν αυτο το graphic novel και να δουν την ταινία «Καθε παιδι ειναι ξεχωριστό», κατα την γνώμη μου αυτά τα δυο σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο.

Ξεκινώντας το ταξίδι μου στην Αθήνα ξεκίνησα και το βιβλιο » Να τελειώνουμε με τον Εντύ Μπελγκέλ», ειχα διαβασει για αυτο το βιβλιο και μου είχε εξάψει την περιέργεια μου. Ηταν τρομερό, πολυ δυνατό ηταν μια κατάθεση ψυχής! Πρόκειται για ενα αυτοβιογραφικο βιβλιο όπου ο συγγραφέας αφηγείται την ζωή του απο όταν ηταν παιδι μέχρι την εφηβεία.

Έπρεπε να φύγω. Αλλα στην αρχή, δεν σκέφτεται κανεις αυθόρμητα τη φυγή γιατί αγνοεί ότι υπάρχει ένα αλλού. Δεν ξέρεις καν ότι η φυγή είναι μια δυνατότητα.Προσπαθείς αρχικά να είσαι σαν τους άλλους κι εγώ προσπάθησα να είμαι σαν όλο τον κόσμο.

Το τρίτο βιβλιο μου για τον Φεβρουάριο ήταν το «η γάτα μου η Γιουγκοσλαβία» . Σε αυτό το βιβλίο ακολουθούμε την Εμινέ ένα κορίτσι με καταγωγή απο την Αλβανία που ζει στην Γιουγκοσλαβία και τη ζωή του γιού της του Μπεκίμ, όταν ειναι 30 χρόνων και ζει αρκετά μακριά από την χώρα στην οποία γεννήθηκε. Μου αρεσε πολυ, ηταν ένα βιβλιο για την μοναξιά, αν και νομίζω ότι θα ήθελα κάτι παραπάνω.

Ο μήνας ήταν αφιερωμένος στον Eric Carl και στο σχολείο διαβάσαμε τον «κύριο Ιππόκαμπο» και το «μια κάμπια πολυ πεινασμένη». Τα απόλαυσα και εγώ και τα μικρούλια και ακούσαμε στο ραδιόφωνο μια εκπομπή που ήταν αφιερωμένη στον συγγραφέα. Τους έκανε μεγάλη εντύπωση που ακούγαμε αλλα δεν μπορούσαμε να δούμε.

Ακόμα μιας και είναι η χρονιά Ερωτόκριτου, ξεκίνησα να δουλεύω τον Ερωτόκριτο για παιδιά με την Α δημοτικού, τους αρέσει πάρα πολύ και μέχρι στιγμής έχουμε ζωγραφίσει την αγαπημένη μας στιγμή απο την ιστορία.

Τέλος από σειρες είδα το «the sinner» που το λάτρεψα και περιμένω να δω την επόμενη σεζόν και ξεκίνησα το «Russian doll» είμαι ακόμα στην αρχή και περιμένω να δω που θα καταλήξει, αν καταλήξει κάπου.

Αυτά ήταν τα νέα μου, ελπίζω να έχω όρεξη από εδώ και πέρα και να τα λέμε πιο συχνά ☺️